خورنیوز:در گویش خوری واژه های اوستایی  و کهن به فراوانی یافت می شود، گویش خوری با ویژگیهای خود با گویش نایینی و شهرکهای پیرامون اصفهان بستگی دارد و خود جزو دسته بزرگ  گویش های مرکزی ایران است و برخی از واژه های آن به صورت دوران هخامنشی باقی مانده است

 عوامل گوناگونی  چون مهاجرت ، پیشرفت وسایل ارتباط جمعی و توسعه آموزش وپرورش در منطقه به تدریج از نقش محاوره ای گویش خوری کاسته است، در خور هم گویش محلی و هم زبان فارسی در محاورات روزانه بکار می رود .شعرای زیادی به گویش خوری شعر سروده اند که در زیر قطعه شعری از احمد امینی«راد»  را بیان می کنیم.

دادی گُو بـــوش کـــه اَز رَسم و رسوم سابق **** در میــــون ده مـــــــردم اثــــری هـــه یا نه

از صدای دُّپُ هـــای و هــولـولـو در سَر تَل **** سیُّـــم هر گـــَهیگـــونی خــَـوَری هـــه یا نه

در مُحــــرُّم، توی مـــِیدون، دهه عــــاشورا  **** روضُه فین، تعزیُه فین،نوحه گَری هـه یا نه

گَـر بُگُـویون بِبَرن زور به بــُسّون و کِـشون **** کُلُه بیلی وُ گـــــَوالی و خــــــری هــــه یا نه

جــو که بی غُرُّه ،وقتی کــه به بو فصل دِرو **** صِبی وشُو ز خـرون عَـر و عَـری هه یا نه

برف گـــارون اَگــــه آوو به زمستون و بهار **** شیر و ماس و رَوَِنُ و پین تــَری هـــه یا نه

توی بُسّون و کـِشون، شیـلُم و حـُرما و اَنــار **** قُپّــه و گــیژ و چُغُندر ،گــــَزَری هـــه یا نه

مُـگِ مـایهُ کـه ذَزی ،هوژ و کویله که هِشی **** تا کــه اَربِندی کـِلـو، گـــَرد نــَری هــه یا نه

گَـــر بگویون کـه مُگی از زمی گی اَرگیژن **** تیشه گـی،رسُنی، اَرگـی، تـــَوَری هــه یا نه

 بُنگی درکش رُودخونه چه موژو،چه گَنوش **** ژِرگُ و هِنگُ و گَنوگی دَر کَمَری هه یا نه

اَغِژُ و تاغ و اَوشنـانگ و دِرُم بِنگ و سِریت **** اُووشــون و گـــُل تَحلو، تــوچـَری هه یا نه

در کَـمُر غوچ و پُس کوهی و کفتار و پِلِنگ **** تُـورَه و آســکُ و یـــا گــوره خری هه یا نه

بَـعد مـرگ پـی و مـا، از نـظـر عُمـــر ز تو **** بیـن فـــارون و بــِرا، پیــر تـــری هـه یا نه

بهـــر اَرفــاندن شعـری که گـیتی احمــد راد **** نـی زُونُـم جـز تـو دیـــم یِِ نفــری هـه یا نه

 منبع :نوای کویر

 نوشته شده توسط رسول ایزدی در سه شنبه 89/1/31 و ساعت 10:44 عصر | نظرات دیگران()